Jy’s indrukwekkend, manjifiek
jou sondeurdrenkte landskappe
weerkaats helder beelde in my siel
jou pragtige wonders flikker oneindig
lank in die stilte van jou nagrus

Mount Aux Sources – so elegant en grasieus
verrys jy vanuit die voetheuwels, soos
‘n fakkel by die Spele ets jy lekkende
beelde teen die muur van my geheue
en voel ek jou hitte gloeiend teen my hart

O Blyde! ek fantaseer oor jou
magiese kragte wat jy sorgloos
en galant in die galery van my
stille gemoed stilletjies uitpak terwyl
my dawerende applous eggo
oor die velde van my gedagtes

Moederstad! hoe inskiklik laat jy my
telkens hakkel wanneer ek my herinneringe
sagkens koester – jou fasades!
waar ek jou gambiet betree
en gewillig my pionne oorgee

En saans voel ek jou fluweelagtige
skoonheid van elke sonsondergang
stadig neerdaal in my gemoed terwyl
ek stadig drink van jou geloofs-fonteine
wat borrellend bruis in oorvloed

Geil lusern in die laagste landjie;
Geil groen blare en blomme blou;
Aalwyn rooi op die voorste randjie,
Rooi soos bloed teen die rotse grou;
Somer en son en saffier daarbowe;
Ruik van die keurbos rondgesprei;
Kort klein skadu’s oor die klowe;
Somer en son en saffier vir my!
Wonder van kleure uitgesprei –
Wat is daar meer deur die dood te rowe?
Somer en son en saffier vir my!

Hoog oor die water skommel die vinkies,
Vol van die vreug van die somerdag;
Bly die gekwetter van bruin tinktinkies;
Blyer die son wat goudgeel lag.
Algar wat lewe, algar tevrede,
Hoog op die heuwel en laag op die vlei;
So was dit gister, en so is dit hede –
Somer en son en saffier vir my!
Heer, wat die hemel oor my sprei,
Dit is my eerste en laaste bede:
“Somer en son en saffier vir my!”

Het jy ’n vrind wat jou hand kan vashou?
Vrinde vergaan en faal in nood!
Het jy ’n vyand, jou grootste las nou?
Vyande, vrinde gaan algar dood!
Wat’s dit vir my as die gras vergrys word?
Somer sal kom met sy groen daarby;
Wat as in winter die water ys word?
Somer en son en saffier sal bly.
Boetie, ek vra jou, wat sê jy?
Wat’s dit vir ons as die gras vergrys word?
Somer en son en saffier sal bly.

Roem van mense, rykdomme, pragte –
Alles vergaan soos die mis op die vlei:
Sterre wat skiet in pikdonker nagte,
Het langer lewe as roem kan kry.
Boetie, as ons nou ’n keus moet wae,
Hier op die wêreld, wat vra jy?
Roemryke lewe en lengte van dae?
Somer en son en saffier vir my!
Boetie, as jy nou jou keus kan kry,
Wat is die wens wat jou hart sal wae? –
Somer en son en saffier vir my!

Herfs het my wêreld stadig binnegesluip
omhul in ‘n sluier van rooi en goud
Ek snak na my asem by die aanskoue
van die transformasie – die wonderlike natuur!
Soete doudruppels gly van ‘n grashalmpie
met die verbygaan van raserige eende
Ek dwaal na die warmte van verlore gedagtes
versteek waar stof en tyd dit nie kan vind
Die laatmiddag son op my vel, jou lippe
wanneer weerstand verkrummel
deur jou vingerpunte - Ek weet, nie lank,
dan sal Winter se koue winde begin waai
maar Herfs se warmte sal my by-bly
Met gedagtes aan jou op die koel Herfs-oggend
koester ek die warm gedagtes aan jou verewig